Borowa, czyli pierwszy krok do celu

Kiedyś przeglądając różne blogi i strony Internetowe natknęłam się na hasła „Korona Sudetów”, „Korona Gór Polski”. Wtedy myślałam sobie „oh, jak fajnie byłoby mieć takie osiągnięcia na swoim koncie”. I na tym poprzestałam. Jednak ostatnio te myśli znów powróciły. Korzystając z wolniejszego tygodnia wybrałam się do PTTK i wypytałam o wszystko. Zatem najwyższy czas przejść do realizacji moich planów. Oto lista szczytów do zdobycia:

Korona Gór Polski

Szczyt	Pasmo górskie	Wysokość
1.Łysica	Góry Świętokrzyskie	612 m n.p.m.
2.Ślęża	Masyw Ślęży	718 m n.p.m.
3.Skopiec	Góry Kaczawskie	724 m n.p.m.
4.Kłodzka Góra	Góry Bardzkie	765 m n.p.m.
5.Chełmiec	Góry Wałbrzyskie	851 m n.p.m.
6.Biskupia Kopa	Góry Opawskie	889 m n.p.m.
7.Lubomir	Beskid Makowski	912 m n.p.m.
8.Szczeliniec Wielki	Góry Stołowe	919 m n.p.m.
9.Czupel	Beskid Mały	934 m n.p.m.
10.Waligóra	Góry Kamienne	936 m n.p.m.
11.Skalnik	Rudawy Janowickie	945 m n.p.m.
12.Jagodna	Góry Bystrzyckie	977 m n.p.m.
13.Kowadło	Góry Złote	989 m n.p.m.
14.Lackowa	Beskid Niski	997 m n.p.m.
15.Wielka Sowa	Góry Sowie	1015 m n.p.m.
16.Wysoka	Pieniny	1050 m n.p.m.
17.Orlica	Góry Orlickie	1084 m n.p.m.
18.Rudawiec	Góry Bialskie	1112 m n.p.m.
19.Wysoka Kopa	Góry Izerskie	1126 m n.p.m.
20.Mogielica	Beskid Wyspowy	1173 m n.p.m.
21.Skrzyczne	Beskid Śląski	1257 m n.p.m.
22.Radziejowa	Beskid Sądecki	1262 m n.p.m.
23.Turbacz	Gorce	1310 m n.p.m.
24.Tarnica	Bieszczady	1346 m n.p.m.
25.Śnieżnik	Masyw Śnieżnika	1425 m n.p.m.
26.Śnieżka	Karkonosze	1602 m n.p.m.
27.Babia Góra	Beskid Żywiecki	1725 m n.p.m.
28.Rysy	Tatry	2499 m n.p.m.

Korona Sudetów Polskich

Szczyt	Pasmo górskie	Wysokość
1.      Góra Krzyżowa	Wzgórza Strzegomskie	359 m n.p.m.
2.      Popiel	Równina Świdnicka	281 m n.p.m.
3.      Ślęża	Masyw Ślęży	718 m n.p.m.
4.     Wrona	Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie	458 m n.p.m.
5.     Górzno (Wzgórze Ernesta)	Obniżenie Podsudeckie	305 m n.p.m.
6.     Brzeźnica	Obniżenie Otmuchowskie	492 m n.p.m.
7.     Kalwaria	Przedgórze Paczkowskie	385 m n.p.m.
8.     Koło Obserwatora	Obniżenie Żytawsko-Zgorzeleckie	340 m n.p.m.
9.     Wojkowa	Pogórze Izerskie	502 m n.p.m.
10.   Ostrzyca	Pogórze Kaczawskie	501 m n.p.m.
11.    Sas	Pogórze Wałbrzyskie	515 m n.p.m.
12.    Wysoka Kopa	Góry Izerskie	1126 m n.p.m.
13.    Skopiec	Góry Kaczawskie	724 m n.p.m.
14.   Grodna	Kotlina Jeleniogórska	506 m n.p.m.
15.   Śnieżka	Karkonosze	1602 m n.p.m.
16.   Skalnik	Rudawy Janowickie	945 m n.p.m.
17.   Zadzierna	Brama Lubawska	724 m n.p.m.
18.   Borowa	Góry Wałbrzyskie	853 m n.p.m.
19.   Waligóra	Góry Kamienne	934 m n.p.m.
20.   Wielka Sowa	Góry Sowie	1015 m n.p.m.
21.    Kłodzka Góra	Góry Bardzkie	765 m n.p.m.
22.   Włodzicka Góra	Obniżenie Noworudzkie	758 m n.p.m.
23.   Gardzień	Obniżenie Ścinawki	556 m n.p.m.
24.   Szczeliniec Wielki	Góry Stołowe	919 m n.p.m.
25.   Grodczyn	Pogórze Orlickie	803 m n.p.m.
26.   Orlica	Góry Orlickie	1084 m n.p.m.
27.   Jagodna	Góry Bystrzyckie	977 m n.p.m.
28.   Sikornik	Kotlina Kłodzka	550 m n.p.m.
29.   Postawna	Góry Złote	1124 m n.p.m.
30.   Śnieżnik	Masyw Śnieżnika	1425 m n.p.m.
31.    Biskupia Kopa	Góry Opawskie	889 m n.p.m.

Niektórzy pytają mnie to ma sens? Przecież jest dużo ciekawszych miejsc do odwiedzenia, niż te wymienione powyżej. Trudno się z tym nie zgodzić. Zatem kiedy zastanawiam się nad jakąś sensowną odpowiedzią, pierwsze co przychodzi mi na myśl to stwierdzenie, że po prostu dlaczego nie. Skoro jest taka możliwość, to czemu nie wykorzystać tego i nie połączyć przyjemnego z pożytecznym. Poza tym realizacja takiego ‘projektu’ daje mi większą motywację i energię. Zobaczymy co z tego wyjdzie.     : )

I tak właśnie ta nieco spontaniczna wyprawa na Borową przerodziła się w zrealizowanie pierwszego punktu programu. Zdobyłam najwyższy szczyt Gór Wałbrzyskich. Sprzeczności na temat tego, czy Borowa rzeczywiście jest najwyższym szczytem tych gór zostawię na potem. A na razie ruszamy w drogę!

Borowa

Zanim wstałam z łóżka w sobotni ranek, minął długi czas. Jako że pogoda zapowiadała się naprawdę ładnie i słonecznie, zdecydowałam, że wybiorę się na jakąś wycieczkę. Zbliżało się południe, zatem zdecydowałam się na górę, położoną w moim mieście, czyli na Borową. Borowa jest uważana za najwyższe wzniesienie Gór Wałbrzyskich. Wznosi się na wysokość 853 m n.p.m. Na ten szczyt bezpośrednio prowadzi szlak czerwony, który zaczyna się tuż przy dworcu PKP Wałbrzych Główny. Można też dojść tam szlakiem żółtym (również z dworca lub z Jedliny Zdrój) lub niebieskim (z Andrzejówki lub centrum Wałbrzycha). Ja zdecydowałam się na wejście szlakiem czerwonym, następnie dojście do przełęczy Koziej i stamtąd odbicie na szlak żółty i zejście znowu do miasta, do dworca. Godzina 11.40 – ruszamy na szlak.

Początek czerwonego szlaku

Początkowo trasa wiodła polną ścieżką, która po ostatnich deszczach gdzieniegdzie przypominała małe bajorko (szczególnie w terenie zalesionym). Przez pierwsze 10 min. idziemy otwartą przestrzenią, potem wchodzimy w las. Dalej ścieżka wiedzie po w miarę prostym terenie z nielicznymi podejściami. W pewnym momencie zauważamy, że na szlaku brakuje oznaczeń. Jednak wspominamy, że nie widzieliśmy żadnych rozwidleń szlaków, więc powinniśmy iść dobrą ścieżką. Z tego tropu zmyla nas dostrzeżenie oznakowania trasy – żółtego szlaku. Mieliśmy iść szlakiem czerwonym. Zapala nam się ‘czerwona lampka’ – coś jest nie tak. Idziemy dalej przed siebie, w końcu pytamy napotkanych ludzi o trasę. Wskazują nam drogę. Jednak po niedługiej chwili, zorientowaliśmy się, że zamiast iść w górę schodzimy na dół. Jako że szlak ten miał prowadzić przez ruiny zamku „Nowy Dwór” (tak miałam zaznaczone na mapie) zdecydowaliśmy, że udamy się do tego miejsca, a potem zawrócimy. Schodziliśmy dalej na dół, jednak żadnych ruin, murów i tym podobnych nie było widać. Przed nami szlak tak jakby się urwał – ani na lewo, ani na prawo nie było widać żadnych oznaczeń. Skierowaliśmy się więc lekko na prawo. Dotarliśmy za to do pewnego domu i tam ponownie zapytaliśmy o drogę. Idąc, już tym razem pod górę, doszliśmy do miejsca, w którym już wcześniej byliśmy. Znowu wróciliśmy na żółty szlak, i nim już szliśmy dalej w kierunku Borowej. De facto błądziliśmy około 30 minut. Nie mieliśmy pojęcia jak trafiliśmy na szlak żółty, skoro na początku szliśmy czerwonym. Do ruin zamku nie dotarliśmy.

Zdjęcia ze szlaku

Około godziny 13.00 dotarliśmy na Przełęcz Kozią. Ostatni fragment szlaku na tę przełęcz odbija mocno w lewo i jest nieco stromą, leśną dróżką. Na przełęczy dochodzi do rozwidlenia szlaków. Krzyżuje się tu szlak niebieski wiodący z Andrzejówki do centrum Wałbrzycha, a także (jakże przez nas upragniony) szlak czerwony. To właśnie nim się dalej kierujemy. Po kolejnych 10 minutach dochodzimy na Przełęcz pod Borową. Stamtąd już prosto na szczyt. Prosto i  (w końcu) ostro pod górę. Zaraz za rozwidleniem szlaków zaczyna się mocne podejście, które jest naprawdę strome. Jeszcze nigdy nie widziałam, aż tak pionowej ścieżki pod górę. Po tym podejściu szlak już praktycznie cały czas pnie się wzwyż, aż do samego szczytu. Na ten ostatni udaje nam się dotrzeć dopiero około 13.50. Tam robimy sobie dłuży postój na posiłek i gorącą herbatę.

Zdjęcia ze szlaku; ja na szczycie

Jeżeli chodzi o sam szczyt, to widoków z niego nie ma żadnych (oczywiście oprócz otaczającej nas przyrody w postaci drzew przede wszystkim). Generalnie jeśli chodzi o cały dotychczasowy szlak to było może 2-3 miejsca, z których można było dostrzec pobliskie wzniesienia, a tak to ścieżki wiodły  głównie leśnymi terenami. Na Borowej znajduje się miejsce na ognisko, i to by było na tyle. Nie ma tam nawet informacji, że to jest właśnie ten szczyt, że taka i taka wysokość. Nic a nic.

Jeden z nielicznych widoków na miasto

Po krótkiej przerwie, schodzimy ze szczytu szlakiem czerwonym, lecz w przeciwnym kierunku, niż przyszliśmy. Po chwili mijamy ostatni już na tej trasie ‘punkt widokowy’. Między drzewami można dostrzec niektóre partie miasta. Potem znowu wchodzimy do lasu, a wyjdziemy z niego po około godzinnej wędrówce. Droga powrotna mija nam już jednak dużo spokojniej i przyjemniej, niż ta wcześniejsza. Zresztą naprawdę miło się spaceruje po leśnych ścieżkach mając wokół siebie mnóstwo kolorowych drzew, a pod nogami setki szeleszczących,  żółto-brązowych liści, które już opadły z gałęzi. Ach ta nasza jesień!

Zdjęcia ze szlaku

Po jakimś czasie (ok. 1h) wyszliśmy z lasu. Przed nami jawiła się otwarta przestrzeń, a po prawej stronie wśród pagórków kryła się Borowa. Teraz ścieżka prowadzi przez łąkę. W końcu łąka się kończy, a dróżka łączy się ze znajomym nam szlakiem, którym już wcześniej szliśmy. Tak, tutaj właśnie popełniliśmy błąd. Zamiast skręcić nieco w prawo na zupełnie nieoznakowaną, mało widoczną, polną ścieżkę, poszliśmy prostą szeroką, ubitą drogą. W tym miejscu nie było żadnej informacji o tym, że szlak czerwony odbija lekko w prawo. Zatem jeśli ktoś chciałby się wybrać czerwonym szlakiem na Borową (podobnie jak i my) to należy pamiętać, że tuż przed wejściem w las trzeba skręcić nieco w prawo, na łąkę! Inaczej można się nabawić małego zawrotu głowy i szlakowego pomieszania ….

Po wyjściu z lasu, widok na miasto

Ogólnie rzecz biorąc trasa naprawdę niezbyt skomplikowana. Sama końcówka – podejście na szczyt jest rzeczywiście dosyć strome, dlatego polecam wchodzenie właśnie od Przełęczy pod Bobrową. Z zejściem na tym szlaku mogłoby być dużo gorzej. A tak to idzie się przyjemnie, szlaki są niemalże puste – bardzo mało turystów, jest więc spokojnie i cicho. Jedynym minusem może być fakt, iż z tych tras nie można podziwiać zbyt dużo krajobrazów. Acha, no i oczywiście trzeba być czujnym i pilnować trasy.

Widok na Chełmiec i część miasta

Przez długi czas to Chełmiec (851 m n.p.m.) był uważany za najwyższy szczyt Gór Wałbrzyskich. Według dawnych pomiarów miał on wysokość 869 m n.p.m., przez co został zaliczony do Korony Gór Polski. W rzeczywistości jednak Borowa jest o dwa metry wyższa.

W poszukiwaniu kolorów jesieni ...