Waligóra, czyli jak spędzić niedzielne popołudnie

Za oknem jest szaro i ponuro, a ja wciąż mam w głowie jesienne górskie spacery. Więc wracam wspomnieniami do tamtych słonecznych i ciepłych dni....   : ))

Cel:  Waligóra

Szlak: żółty

Pewnego niedzielnego poranka przywitało nas słoneczko i  nieco rześkie powietrze. Pogoda zapowiadała się na ładną i słoneczną, zatem zaplanowaliśmy popołudniowy spacer na Waligórę.

Waligóra to najwyższy szczyt Gór Suchych oraz Gór Kamiennych – wznosi się na wysokość 936 m n.p.m. Należy on do Korony Sudetów oraz Korony Gór Polski.

Najpierw trzeba dojechać do schroniska PTTK Andrzejówka, które znajduje się na Przełęczy Trzech Dolin.  Łatwo dostać się tam z Wałbrzycha ( droga nr 35) lub z Głuszycy ( droga nr 380). W Rybnicy Leśnej należy skręcić w lewo jadąc od strony Głuszycy, w prawo jadąc z Wałbrzycha. Do schroniska prowadzi asfaltowa droga (nieco kręta). Stamtąd rozpościera się już widok bezpośrednio na Waligórę. 

Szczyt ten w całości jest porośnięty lasami świerkowo-bukowymi. Z tego też względu, szlaki prowadzące na szczyt nie oferują nam stałych widoków na pobliskie wzniesienia, a z samego szczytu też nie widać nic, poza tablicą informującą nam, że właśnie zdobyliśmy Waligórę. W niektórych miejscach są przejaśnienia i można dostrzec czeskie wzniesienia górskie, czy też Góry Wałbrzyskie wraz z Chełmcem.

Na szczyt prowadzi szlak żółty, który rozpoczyna się przy schronisku. Szlak ten obchodzi górę, zatem możemy obrać sobie dowolny kierunek przejścia. Jedna część szlaku (wschodnia) jest dużo bardziej stroma, od dłużej, ale znacznie łagodniejszej ścieżki zachodniej. Istnieje jeszcze jeden wariant wejścia na szczyt – przejście szlakiem niebieskim bądź czarnym ze schroniska. Szlaki te potem łączą się z żółtym. Warto tu jeszcze wspomnieć, że na tym szlaku znajdują się także ruiny pałacu księżnej Daisy. Pozostały tylko części kamiennych murów pałacu. 

Andrzejówka położona jest na wysokości  796 m n.p.m., a zatem różnica poziomów do pokonania, aby wejść na szczyt to ok. 140 m. Trasa naprawdę przyjemna i nietrudna. Dobra na popołudniowy spacer dla każdego. Ja wybrałam się tam z rodzinką, w tym z moimi staruszkami. Weszli oni na szczyt bez najmniejszych problemów, a uwierzcie mi nie pałają miłością do górskich wypraw. Oczywiście naszemu wejściu sprzyjała ładna pogoda, przez co na trasie nie spotkaliśmy żadnych niespodzianek w postaci kałuż, śliskiego i mokrego podłoża.