Buda, czyli naddunajskie wzgórze zamkowe

Budapeszt – węgierska stolica, powstała po połączeniu dwóch miast rozwijających się przy brzegu Dunaju – zachodniej Budy oraz wschodniego Pesztu. Są one niejako swoimi przeciwieństwami – Buda to pagórkowaty teren z dużą ilością parków i lasów, Peszt to obszar nizinny, skupiający centrum miasta.

W tym wpisie skupię się na wschodnim brzegu Dunaju, czyli Budzie, a dokładniej rzecz ujmując – na Wzgórzu Zamkowym.

Zamek Królewski (Budavári Palota). Od razu rzuca się w oczy dumnie i majestatycznie wznoszący się nad Dunajem dawny Zamek Królewski. Na  zboczach wzgórza mnożna dostrzec pozostałości po murach obronnych Budy. Dziś cały kompleks zabudowań królewskich, podobnie jak i całe Wzgórze Zamkowe, znajdują się na liście Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. W pałacu obecnie mieszą się: Galeria Narodowa, Muzeum Historii Budapesztu, Biblioteka Narodowa oraz Muzeum Sztuki Współczesnej. Jest zatem w czym wybierać.

Pałac Sándor (Sándor Palota). Znajduje się on w bliskim sąsiedztwie Zamku Królewskiego, na Placu św. Grzegorza. Stanowi siedzibę prezydenta Węgier. Wejście do niego jest pilnie strzeżone przez wartowników. Tuż przy pałacu znajduje się górna stacja kolejki wyjeżdżającej na Wzgórze Zamkowe.

Plac św. Grzegorza (Szent György tér).  Mieści się tuż przy zamku Królewskim. Najbardziej charakterystycznym elementem tego placu jest pomnik Turula – figura ptaka zastygłego w krzyku, rozpościerającego swe skrzydła. Ptak ten nawiązuje do pewnego węgierskiego mitu i jest uważany za symbol Węgier.  Zachodnią część placu zajmują wykopaliska archeologiczne – niedawno odkryte, średniowieczne ruiny.

Kolejka Sikló. Łączy ona Wzgórze Zamkowe z placem Clark Adám tér położonym u podnuża Mostu Łańcuchowego. Historia tejże kolejki sięga już lat 60. XIX w. Różnica poziomów jest niewielka – to zaledwie 51m.  Obecnie funkcjonują dwa wagoniki o imionach: Gellert oraz Margit. Opcja spaceru na wzgórze (której osobiście jestem zwolenniczką) jest równie atrakcyjna i całkiem sympatyczna, a przy okazji pozwala zaoszczędzić godziny, które w przeciwnym razie musielibyśmy spędzić w kolejce.

Kościół Macieja (Mátyás templom). Jeden z najważniejszych węgierskich kościołów znajduje się tuż przy Baszcie Rybackiej. Budowla pochodzi z końca XIII w, jednakże liczne zniszczenia świątyni wymusiły jej rekonstrukcję. Dzisiejszy wizerunek pochodzi z XIX w. Strzeliste wieżyczki, kolorowa dachówka, koronkowe zdobienia, portale oraz rozety – całość komponuje się naprawdę wspaniale. Muszę przyznać, że to jedna z piękniejszych świątyni jaką widziałam (oceniając jej zewnętrzny urok). Nic zatem dziwnego, że na ławeczka w parku przed kościołem roiło się od artystów chcących uwiecznić budowlę w swoich szkicownikach. 

Baszta Rybacka (Halászbástya). Drugi, zaraz po gmachu Parlamentu, symbol Budapesztu. Nazwa Baszta Rybacka odnosi się do fragmentu murów obronnych średniowiecznej Budy. Skąd określenie rybacka? Krąży wiele teorii na ten temat, jednak do dzisiaj nie można być pewnym skąd tak naprawdę nazwa ta wzięła swój rodowód. Baszta, podobnie jak Kościół Macieja, zachwyca ażurową, neoromańską architekturą oraz dbałością wykonania detali i zdobień.  

W otoczeniu Baszty znajduje się także pomnik króla św. Stefana I. Z basztowych tarasów roztacza się piękny widok na Peszt – widać gmach Parlamentu, kopułę Bazyliki św. Stefana, Dunaj oraz pięknie prezentujący się na  nim Most Łańcuchowy, wyspę Małgorzaty, a nawet Górę Gellerta. Otoczenie Baszty Rybackiej oraz Kościoła Macieja ponoć uważane jest za jeden z bardziej romantycznych zakątków Budapesztu. No cóż, trudno się z tym nie zgodzić…

Przy Baszcie Rybackiej naszła nas ochota na spróbowanie pieczonych kasztanów. Dotychczas kasztany kojarzyły mi się z czymś, co przyciąga dobrą energię lub leży na parkowych alejkach wśród kolorowych, jesiennych liści. Pora jednak by zmienić tok myślenia. Pieczone kasztany okazały się naprawdę smakowitą przekąską! Warto ich spróbować. Najlepiej na Baszcie Rybackiej. Piękne widoki pocieszą oko, a małe co-nie-co ucieszy nasz brzuszek.  :)