Czekając na kolory lata, czyli o kwiatach w dziadkowym ogródku

Formalnie wiosna rozpoczęła się kilka tygodni temu, a nieformalnie trwa… od jesieni. W powietrzu czuć już ciepłe podmuchy wiatru, dnie są coraz dłuższe, a okoliczne parki i skwerki stają się zielone. Ostatnio jednak będąc pochłoniętą tematem matury, studiów i oczywiście planowaniem wakacji, rzadko bywam na dziadkowej działce, która (co wiem ze słyszenia) obfituje w zieleń. Jednak w ramach rekompensaty otwieram czasami folder ze zdjęciami zatytułowany „Działka” i oglądam zdjęcia jakie zrobiłam zeszłej wiosny i minionego lata. O tak, jak dobrze, że świat za niedługo znowu stanie się tak kolorowy i różnobarwny jak kwiaty u dziadka na działce.

Nie znam się za bardzo na kwiatach, nie jestem pasjonatką ogrodnictwa. Nadzwyczaj lubię jednak zapach lilii i konwalii. Uwielbiam widok białych kwiatów kwitnącej wiśni (spoglądam na nie z nadzieją, że kiedyś będę oglądała różowe płatki w ich ojczyźnie). I zdecydowanie bardziej wolę tulipany od róż. A marzę o tym, żeby zobaczyć fioletowy dywan malowany krokusami na Tatrzańskiej łące. Mam nadzieję, że to już w przyszłym roku… :)

Wracając jeszcze do planowania wakacji, to po kilkugodzinnej bitwie stoczonej na stronie Ryanair’a, udało nam się w końcu kupić bilety. Tak, tak, tak! Lubię taki stan, kiedy odliczam dni do wylotu, planuję co i jak zwiedzić, przeglądam mapy i inne blogi szukając cenny informacji. Ta fascynacja i chęć odkrycia i poznania danego miejsca wywołują uśmiech na mojej twarzy i dodają motywacji. Cieszę się na kolejną podróż. Nowe emocje i doświadczenia. Trochę relaksu, trochę zwiedzania. Oczywiście w doborowym towarzystwie. Dużo słońca i radości. Przygodo, przybywaj! :)

Czy poznajecie to miejsce? :)